BİR HATIRA BİR TEBESSÜM.
Çocukluk çağımda babamla Adana'ya gitmiştik. 
O devirde Adanın içi barakadan evlerle doluydu. Şimdi nasıl bilmem ama...! 
Eski terminale yakın bir yerde panayır kurulmuştu. Babam beni dönme dolaba bindirdi.. 
İyi bir eğlenmeden sonra panayırdan çıkarken, omuzunda şebek, elinde bir iple çektiği iri yapılı bir ayı ile önümüzü bir çingene kesti. Ben ayıdan korkuyordum, maymun biraz sevimli gelmişti. 
Babamın arkasına dolandım ayıdan korktuğumdan. Çingene ayısının hünerini ve kendisinin nasıl bir ayı terbiyecisi olduğunu sergiliyordu. Ayıya ne dese yapıyordu. Asker nasıl eğitim yapar, ayşe nine nasıl çocuk taşıyor, yanında karın olsa nasıl yola gidersin. Gibiler den...
Arkasından da babamı göstererek "Amcana bir selam ver" dedi. babamda hazır cevap birisiydi cennet mekan...!
Çingeneyi işaret ederek ayıya: Yok oğlum yok, babana selam ver dedi:) yani çingene ayının babası olmuş oldu )  Böyle bir anım aklıma geldi, Muhsin Tozlu.