İnsanlar öyle değişmişki!

Yada yeni farkına varmışım!

Durumu insanlarla işin olduğunda anlıyorsun. 

Anlıyorsun Hanya'yı Konya'yı.

Sizlere bir fıkra anlatayım.

          *-*

Adamın biri elinde büyük bir bıçakla camiye dalar ve sorar:

- Aranızda müslüman olan var mı ?

Korkudan kimsenin çıtı çıkmaz tabi. Bir süre sonra yaşlı bir adam ayağa kalkar ve şöyle der:

- Ben müslümanım.

Bıçaklı adam yaşlı adamı camiden çıkartır.

Adam dışarıdaki inek sürüsünü gösterip:

"Amca, şunları kurban edeceğim de ben beceremem yardım eder misin?" der.

Yaşlı adam baya bir hayvanı kestikten sonra "ben yoruldum başka birini bul" der.

Adam bu sefer kanlı bıçakla yine camiye dalar ve sorar:

- Aranızda başka müslüman var mı ?

Az önceki adamı doğradığını düşünen cemaat çok korkar ve herkes aynı anda imama bakar.

imam da şöyle der:

- Ulan iki rekat namaz kıldırdık diye hemen bizi müslüman mı sandın?

            *-*

Eeeee...! Hey gidi boş konuşanlar...! Kurusıkı atanlar.

Mangalda kül bıkmayan Ademden başlayıp İsrafil'in Sûr'nda soluklanıp, mahşeri görmüş gibi anlatanlar.

El-eman (emân) dileyecek kadar düşkünlüğünde anlarsın gâvuru Müslümanı.

Huzur, barış, dirlik, düzen var iken yardım edenler; Zor zamanda yani fıkramızdaki imamın hesabı müslünım bile demiyorlar.

Muhsin Tozlu

Bu konu tecrübe ile sabittir.