BİZİM MEMLEKETTE BİR BİLAL VARDIR.
BİLAL 35-40 YAŞINA DEĞMİŞTİR, EVLENEMEMİŞ GARİBİM.
AYNI MAHALLEDE AYNI ÇAĞLARDA BİR KIZ VARDIR. GEÇMİŞTE ÇEKEMEYENLER, ADINI ÇIKARMIŞLAR. KISMETİ AÇILMAMIŞ, ALAN OLMAMIŞ.
BİR GÜN BİLAL'IN YOLUNU KESER VE DERKİ:
''BAK BİLAL.
EVİN EVİME YAKIN, BAĞIN BAĞIMA.
BOYUNDA BOYUMA UYGUN.
YAŞIN DA YAŞIMA.
GEL EVLENELİM.
İKİMİZDE SAHİPSİZLİKTEN KURTULALIM.
ENİŞTELERİN LAF SOKMALARINDAN, GELİNLERİN ÇOCUKLARINI BÜYÜTMEKTEN, EL ALEMİN SÖZÜNDEN USANDIM" DER.
BİLAL BU SÖZLERİ İYİ DİNLER HOŞUNA DA GİDER AMA, O DA EL ALEMİN BULA BULA BUNU MU BULDUN, EVDE KALMIŞLA MI EVLENECEKSİN, HEM ESKİDEN ADIDA ÇIKMIŞTI DERLER DİYE SOĞUK BAKAR KOMŞUNUN KIZINA.
ZAVALLI KIZ BİLAL'DAN BİR HAYIRIN GELMEYECEĞİNİ BİLE BİLE DİL DÖKER AMA NAFİLE...
BU ARADA UZAKTAN BİR ADAM GÖRÜNÜR, VE YAKLAŞMAKTADIR.
KIZCAĞIZ BAŞKASI TARAFINDAN GÖRÜLMEKTEN RAHATSIZ OLUR TABİ VE KALKAR.
SON SÖZ OLARAK ŞUNU DER:
"İŞTE BÖYLE BİLAL,
KIZ BULURSAN KIZ AL.
KIZ BULAMAZSAN DUL AL.
DUL ALACAKSAN BENİ AL"
Muhsin Tozlu. 27 Aralık 2012 Perşembe, 20:33
