DİLLERİNE  KURBANIM

Evden çıkariken el sallayırdun,
Bay bay ellerine kurbanım.
Toz toprak içinde oturuyordun,
O tomurcuk güllerine kurbanım.

Gurbetteki özlemezmi sılayı,
Anayı babayı emmi dayıyı.
Gözlerimde tütüyonuz vallahi,
Saçlarıyın tellerine kurbanım.

İnanın şimdiden özledim sizi
Akıyor gözümden yaş dizi dizi.
Yaradan nazardan saklasın sizi,
Baba diyen dillerine kurbanım..

Çok özledim avlağını dağımın,
Üzümüne hasret kaldım bağımın.
Karakuyu derler garip köyümün,
Kıvrım kıvrım yollarına kurbanım.

           Muhsin Tozlu. 2000.

Sevgili dostlar. Sene 2000. pazarcılık yapıyordum. işler iyi idi. ayda 1 kere istanbul a birde Urfa ya  mal getirmeye giderdim. Allah var, urfayı çok sevmiştim. insanlarıda, o mağbetler de balıklı göl olsun, diğer  tünel filan beni çok cezbetmiş olmalı ki, birkaç gün orda kalırdım. işimi bitirdim geri gelirken otobüste evde yolumu bekleyen küçük kızım Büşra  gözümün önüne geldi . otobüs biletinin arka boş yerine yazmaya başladım. o bileti hala saklarım. Defterleri karıştırıyorumda ne şiiler var, ne hatıralar saklı kim bilir.
 Tekrar selam ve sevgilerimi gönderiyorum selametle kalınız.....

https://www.facebook.com/notes/muhsin-tozlu/t-dillerine-kurbanim/371395086210264